Affetmek, yalnızca en yetenekli
simyacıların zanaatidir...
Affetmek...
Bir
düşünelim nasıl bir duygudur, neyi anlatır bizlere... Bu sabah kendimize bir
bakalım, nedir affedemediklerimiz...Her yere sırtımıza yüklenmiş kocaman taşlar
halinde götürdüklerimiz, bir dostumuzun sözleri veya bir sevgilinin ihaneti...
Fark
ediyor muyuz, bugünden çok farklı zamanlarda yaşanmış tüm bu olayların, her
affedemeyişimizde bizimle yaşadığını, bugün bir parçamız olduklarını...Sanki
üzerine kovalarca su atsak hiç soğumayacak olan ısınmış kayalar gibi yüreğimizi
taşlaştırdıklarını...
Belki bu
yazıyı okurken içimizden geçiriyoruz, peki buraya yazılıverdği kadar basit
midir affetmek? Ben sizin için yanıtlayabilirim, değildir...Öncelikle herşeyden
arınmak gerektirir, içinizde yer etmiş tüm ego temelli düşüncelerden, ve kim ne
derlerden...Ve sonrası ise koşulsuz şartsız güvenmektir, çünkü karşınıza çıkan
her durum üzerine bilmek gerekir. Bilmek gerekir ki, bugün şu an yaşamakta
olduğunuz sizin yaşayabileceğiniz en hakiki gerçektir...Ve sonraki aşaması ise
empatidir, yani anlamaya çalışmak...Evet garip gelebilir fakat her ne yapmış
olursak olalım hepimiz affedilmeyi hak ediyoruzdur..
Nasıl ki
hepimizin hataları olduğu gibi, bir kimsenin yapmış olduğunu, bir durum
karşısındaki seçimlerini ancak aynı şartlarda ‘’ben ne yapardım’’ mı düşünerek,
sadece yargılarımızdan uzaklaşabilirsek anlamaya çalışırız...Bu anlayış bize şu
soruyu düşündürmüyor mu; Hayatımızda biz hiç affedilmedik mi? Bu soruya
yanıtımız ise belki bugüne kadar hiç idrak etmediğimiz kadar basittir; evet
bizler de ‘’affedildik’’...Çocukken annemizin en çok sevdiği vazoyu kırdık ve annemiz
sevgisiyle affedildik, derslerimizden geçer not alamadık ve babamız sevgisiyle affedildik,
son golü atamadık ve arkadaşlarımız sevgisiyle affedildik yada ilk buluşmamıza
geç kaldık ve sevgilimiz sevgisiyle affedildik...
Bugün
hepbirlikte içimize bakalım, nedir halen sevgimizle affetmelere
dönüştüremediklerimiz... Dünyanın en büyük vinçlerini zorlayacak ağırlıkta
olmasına karşın kalbimizde taşıdıklarımız...
Halen şansımız var, bugün o taşları
alalım ve saf sevgiyle dönüştürelim...Ve hepbirlikte hatırlayalım; affetmek, yalnızca
en yetenekli simyacıların zanaatidir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder